Door Quirine Droogleever
“Politie Curaçao boos en teleurgesteld in RTL voor documentaire over criminaliteit op Curaçao”, een artikel dat ik ongeveer 2 dagen geleden tegenkwam. Vorige week keek ik naar de documentaire, gemaakt door de bekende presentator Ewout Genevans, over de criminele kant van het Caribische eiland Curaçao. In de documentaire loopt Ewout een paar dagen mee met de politie om te zien wat ze doen en wat de donkere kant van het eiland is. Op de eerste werkdag krijgt hij meteen te maken met overvallen, diefstal, wapens en drugs. Zoals hij zelf zegt, ‘de kant van Curaçao, die veel toeristen niet te zien krijgen’.
Voordat ik naar Curaçao kwam, heb ik veel gesprekken gehad over dit onderwerp met mensen die hier in het verleden hebben gewoond of stage hebben gelopen op het eiland. Ze hadden verschillende meningen, maar waar ze het allemaal over eens waren is dat je voorzichtig moet zijn en redelijk moet nadenken als je op Curaçao woont. Dingen die je in Nederland gewend bent te doen, zoals naar huis fietsen na een feestje, op straat lopen, in een taxi stappen en je auto achterlaten op een onbewaakte parkeerplaats, zijn dingen die je hier simpelweg niet kunt riskeren.
Als ik online lees over dit onderwerp, zie ik 3 criminele activiteiten die hier op het eiland veel voorkomen: Dagelijkse criminele activiteiten zoals diefstal, (on)gewapende overvallen, mishandeling. Dan heb je het witwassen van geld en crimineel geld, en je hebt drugssmokkel. Door de ligging (50km van Zuid-Amerika) is Curaçao een handig en makkelijk toegankelijk doorvoerland om drugs naar Europa en de VS te transporteren.
Als ik met mijn lokale collega’s praat over de verontrustende nieuwsberichten die je zo nu en dan leest, geven ze me altijd hetzelfde antwoord met een licht geërgerde ondertoon; ‘Het komt door jullie mensen’ Als ik vraag wie ‘mijn mensen’ zijn, weet ik al wat ze bedoelen. Mijn mensen’ zijn de Makamba studenten op het eiland. Makamba betekent blanke Nederlander. Ze zijn ervan overtuigd dat de Nederlandse studenten hier de ‘drugscultuur’ in stand houden. En ik begrijp waar ze vandaan komen. Het is een tweerichtingsverkeer, de studenten blijven erom vragen, dus de dealers blijven het leveren. Als je naar de documentaire van Ewout kijkt, zie je hoe makkelijk het is voor mensen om drugs te vinden en je ziet de reacties van studenten als hen wordt gevraagd of ze drugs in hun omgeving hebben gezien.
Wat mijzelf betreft, ben ik blij dat ik kan zeggen dat ik nog geen schade heb ondervonden op het eiland. Ik ben erg voorzichtig en zorg ervoor dat ik me niet in bepaalde posities bevind waar je een makkelijk doelwit bent. Mijn collega’s zijn hierbij een grote hulp, want zij hebben me vanaf de dag dat ik het hotel binnenkwam voorzien van tips en trucs. Ik denk dat we als Nederlandse student de verplichting hebben om de lokale bevolking om ons heen te laten zien dat we in staat zijn om ons te gedragen zoals het hoort en dat we hier voor meer zijn dan de late feestjes op Zanzibar of Mambo.
Aan de andere kant moeten we de lokale bevolking niet de kans geven om ons in die positie te brengen. Er is nooit een excuus voor het plegen van een misdaad, hoe slecht de omstandigheden ook zijn. We mogen mensen die blootgesteld werden aan criminaliteit nooit de schuld geven van het feit dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren. Zoals ik altijd zeg, we hebben allemaal 24 uur in een dag, we kunnen het allemaal laten gebeuren.
We moeten samenwerken, als één gelukkig eiland, om dit eiland zo mooi te houden als het is.
