Door Merle Smulders
Je staat op de bus te wachten, maar die komt niet. De volgende bus heeft zelfs 15 minuten vertraging. Ik begin een beetje in paniek te raken en raak geïrriteerd. Als ik om me heen kijk, zie ik alleen maar mensen die het niets kan schelen dat de bus vertraging heeft. In Nederland zou iedereen meteen boos zijn op de chauffeur en waarschijnlijk al een paar keer hebben gezucht of gevloekt, maar deze mensen zijn nog net zo relaxed als voordat ze dit bericht op het bord zagen verschijnen. Ik denk; misschien is dit gewoon een ongeluksdag… Nou, nu kan ik zeggen; dat was het niet. Ik ben hier nu bijna een maand en ik kan zeggen dat ik dit al verschillende keren heb meegemaakt.
Er moest een reden zijn waarom dit verschil in gedrag tussen Nederlanders en Ieren zo groot is. Nadat ik de dimensies van Hofstede had bekeken en Nederland en Ierland met elkaar had vergeleken, begreep ik waarom de mensen om mij heen zich niet zo boos maakten. Dit heeft te maken met de dimensie Onzekerheidsvermijding. Deze dimensie gaat over de mate waarin mensen in een bepaalde samenleving zich bedreigd voelen door onzekere/onbekende situaties en in hoeverre mensen deze situaties proberen te vermijden. Onzekerheidsvermijding is lager in Ierland (35) dan in Nederland (53). Dit betekent dat mensen in Ierland zich minder bedreigd voelen door onzekere/onbekende situaties en deze minder proberen te vermijden. Hierdoor zullen de Ieren ook minder gestrest zijn over deze situaties.
Ik weet van mezelf dat ik iemand ben die snel gestrest kan raken in onzekere/onbekende situaties. Als ik dit vergelijk met bijvoorbeeld mijn vrienden, dan weet ik dat de kans groot is dat ik sneller gestrest raak dan andere mensen. Daarom denk ik dat ik op deze dimensie hoger zou scoren dan de gemiddelde Nederlander (53). Je kunt je voorstellen dat, vooral tijdens de eerste 2 weken in Ierland, het ‘minder zorgen maken’ een grote verandering voor me was en dat ik hier echt aan moest wennen.
We zijn nu een tijdje verder en ik kan zelfs zeggen dat die verschillende ‘busvertragingservaringen’ een positieve invloed op me hebben gehad; ik begin in te zien dat zo snel stressen in een onbekende situatie niet nodig is, omdat ik meerdere keren heb ervaren dat het uiteindelijk wel goed komt. Daardoor kan ik zelfs nog meer genieten van de tijd die ik hier in Dublin doorbreng, omdat ik het leven meer leef onder het motto: ‘Het komt wel goed’. Ik denk dat ik het zelfs leuk begin te vinden om te leven als de Ieren .
Nu ik deze blog schrijf, klinkt het een beetje raar, maar wie had gedacht dat de bussen die niet kwamen opdagen of veel te laat waren, op de een of andere manier toch een positieve invloed op me konden hebben? Geloof het of niet, dat hebben ze. Een advies van mij aan jou om het Ierse vervoer te overleven; laat die vertraagde bus naar je toe komen zonder te stressen, zoals de Ieren dagelijks doen.
