Door een OTC student
Aankomst in Cairo
In de avond van 8 februari kwam ik aan in de hoofdstad van Egypte, Caïro. Thuis had ik al veel opgezocht over de stad en de bezienswaardigheden, en ik keek er erg naar uit om de cultuur te ervaren. Samen met een andere student vloog ik van Amsterdam, Schiphol naar Caïro. Voor de eerste paar weken hadden we een hotel geboekt midden in het centrum, van waaruit we op zoek zouden gaan naar een permanent appartement. We verbleven twee weken in Downtown Cairo, en wilden meteen de drukte van de stad induiken. We werden door het hotel van het vliegveld opgehaald en naar het centrum gebracht, en wat me meteen opviel is dat het verkeer heel anders is dan in Nederland. Op een driebaansweg kun je hier makkelijk met zeven auto’s rijden, er zijn weinig stoplichten en oversteken is een kwestie van gevoel.
Wennen aan een ander menu en nieuwe geluiden
De eerste ochtend werden we wakker en keken we uit op de daken van de vele gebouwen in de stad, het was erg indrukwekkend. Het ontbijt in het hotel bestond uit falafel met humus en veel groenten, het was erg lekker! De eerste nacht werd ik wakker van de oproep tot het gebed, nu twee weken later hoor ik het niet eens meer. Je went ongelooflijk snel aan cultuurveranderingen.
Ik had verwacht dat ik meer zou moeten wennen aan de drukte en het feit dat er zoveel geluiden zijn. Ik merkte de eerste dag wel dat er zoveel auto’s toeterden, maar na een paar dagen hoor je dat helemaal niet meer en ben je er eigenlijk gewoon helemaal aan gewend. Ik ben ook super verbaasd door de drukte; het is ongelooflijk druk in de stad maar het stoort me niet. Ik geniet van de drukte, op elke straathoek gebeurt wel iets anders. Het lijkt soms alsof je naar een toneelstuk kijkt. Op elke straathoek staan mensen of kinderen, je verveelt je nooit in deze stad!
Interactie met de lokale bevolking
De eerste twee weken reisden we met taxi’s en te voet door de stad. We hebben de bezienswaardigheden online opgezocht en zijn met een rugzak op pad gegaan! Elke avond als we in bed lagen hadden we zoveel beleefd en meegemaakt, elke dag was weer een verrassing. We slenterden elke dag door het centrum en we merkten al snel dat de Egyptische mensen graag een gesprek met ons aangingen. In het begin vonden we het allebei nogal zenuwslopend om Arabisch tegen hen te spreken, maar daar kwamen we al snel overheen en we schakelden vaak over op het Arabisch als dat kon. Bij het bezoeken van alle bezienswaardigheden viel het ons op dat er in de maand Februari niet zoveel toeristen zijn. Veel mensen vroegen ons waar we vandaan kwamen en als we in het Arabisch antwoordden dat we uit Nederland kwamen en in Egypte gingen studeren, waren ze positief verrast en begonnen ze vaak een gesprek met ons.
“Smile!”
Omdat er niet veel toeristen zijn vallen we erg op, vaak kijken mensen ons aan en glimlachen naar ons. Op de tweede dag dat we door de stad liepen, vroeg een groepje meisjes ons na veel gegiechel of we met hen op de foto mochten. Dat verbaasde ons zeer waarom ze met ons op de foto wilden, en waarom ze zo blij waren met een foto van hen en ons. Wij vonden het geen probleem om met hen op de foto te gaan en een praatje te maken. Veel mensen vragen ons dagelijks of ze met ons op de foto mogen.
De bawab
In Egypte hebben de meeste gebouwen met appartementen of een hotel een man of vrouw bij de ingang. Dat heet de “bawab” in het Arabisch. Wij hadden ook een bawab in ons hotel die we elke ochtend begroetten en ze ontving ons elke dag heel vriendelijk en we hadden vaak een gesprek over de stad en waar we die dag allemaal geweest waren. De mensen zijn super vriendelijk en gaven ons veel tips met plaatsen en restaurants die we konden bezoeken in de stad.
Na een week hadden we een ontmoeting geregeld met een man die veel aanbiedingen had van appartementen in de stad. We gingen met Mansour, de man die de appartementen met ons bekeek en de bawab van het appartementencomplex verschillende appartementen bezichtigen. We vertelden hem wat ons budget was en wat we zochten. Via Mansour hadden we na twee weken een heel mooi en ruim appartement in de wijk Zamalek. We waren verbaasd over de manier waarop dingen hier in Egypte geregeld worden, Mansour pleegde een paar telefoontjes en kon samen met de bawab een appartement voor ons regelen. Dit ging allemaal erg gemakkelijk, en het was ook een erg leuke ervaring om op deze manier appartementen te bezoeken.
Perceptie van tijd
Ik heb een andere opvatting van tijd ervaren in Egypte, wij Nederlanders zijn super punctueel en vaak erg op tijd. Liever vijf minuten te vroeg dan te laat. Dit sluit aan bij de culturele dimensies van Hofstede, namelijk tijdsoriëntatie. De eerste keer dat ik dit ervoer was tijdens de afspraak om appartementen te bezichtigen. De afspraak was om vier uur, maar toen we daar kwart voor vier aankwamen hoorden we al dat de afspraak waarschijnlijk om half zes zou zijn. We hadden dit al verwacht en vonden het geen probleem, we kregen een kopje thee aangeboden en we wachtten af. Ik denk dat de meeste Egyptenaren op korte termijn plannen, ik denk dat ze minder toekomstgericht zijn, ze leven meer met de dag en zijn spontaan in het plannen.
Non-verbale communicatie
Het 7-38-55 Communicatiemodel van Albert Mehrabian zegt dat 7% van de betekenis van gevoelens en attitudes plaatsvindt via de woorden die we gebruiken in gesproken communicatie, terwijl 38% plaatsvindt via toon en stem en de resterende 55% van de communicatie van deze factoren plaatsvindt via de lichaamstaal die we gebruiken. In Egypte gebruiken ze veel lichaamstaal om met elkaar te communiceren. Veel handgebaren en gezichtsuitdrukkingen worden gebruikt om iets duidelijk te maken, bijvoorbeeld ook in het verkeer. Mensen schreeuwen naar elkaar om bijvoorbeeld met een auto te kunnen passeren, dit gebeurt met veel handgebaren en gezichtsuitdrukkingen.
Een ander soort cultuur shock
Na een week van moskeeën bezoeken in Islamitisch Caïro en diverse markten in het centrum, gingen we een dagje naar de Arabian Mall. Dat was de eerste keer dat ik een cultuurschok ervoer, maar dan in omgekeerde richting, de Arabian Mall was namelijk ontzettend westers en was bijvoorbeeld de Ikea precies hetzelfde als in Nederland. Omdat we al een week door Caïro hadden gelopen en de Egyptische cultuur hadden ervaren, vonden we het erg vreemd om in zo’n westerse Mall te lopen, het voelde bijna alsof we niet meer in een Arabisch land woonden. Toen ik de eerste keer de metro nam ervoer ik een cultuurverschil in Egypte, versus Nederland. De metro in Egypte heeft namelijk een aparte ingang voor mannen en vrouwen. Het is niet de bedoeling dat mannen en vrouwen gemengd in de coupés zitten.
De eerste twee weken waren ongelooflijk geweldig en indrukwekkend, en ik heb er erg van genoten, we hebben veel bezocht en veel van de cultuur ervaren. Ik kijk er echt naar uit om nog eens vier maanden in deze grote en levendige stad door te brengen. Ik heb vanaf het begin geen cultuurshock ervaren in Egypte, ik voelde me meteen thuis en was erg onder de indruk van de bruisende stad. Vanaf het begin hebben we ons volledig op het leven in Caïro gestort.
