Door Sofie Coldenhoff
Bij de Front Office van Le Méridien werken we samen met verschillende reisbureaus. Een daarvan is Japan naar Malta. In mijn eerste week hielp ik met een check-out van twee Japanse dames. Zoals gebruikelijk vroegen we hen hoe hun verblijf in ons Hotel & Spa was. Toen deden ze plotseling iets wat ik totaal niet verwachtte…
Ze begonnen te buigen met een grote glimlach op hun gezicht, en mijn collega begon mee te buigen. Ik wist niet wat ik moest doen, ik besloot snel om gewoon mee te doen. En daar stonden we dan: allemaal samen te buigen voor de receptie. Het was echt heel grappig! Maar ik bleef professioneel, barstte niet in lachen uit, en na een paar seconden was het afgelopen. Toen de conciërge de twee vrouwen naar hun auto begeleidde, begon de hele situatie langzaam tot me door te dringen.
Ik was erg nieuwsgierig naar de betekenis van dit buigen, dus deed ik wat onderzoek. Men denkt dat het buigen in Japan begon met de introductie van het Chinese boeddhisme. Volgens die leer was buigen een directe weerspiegeling van status – als je een persoon van hogere sociale status ontmoette, plaatste je jezelf in de meer ‘kwetsbare’ positie van een buiging.
In de moderne Japanse samenleving dient het buigen verschillende functies die verder gaan dan deze oorspronkelijke bedoeling. De juiste Japanse buiging kan een zeer complexe aangelegenheid zijn. Sociale status, leeftijd, ervaring en functie spelen allemaal een rol bij de vraag hoe diep en hoe lang men moet buigen. Het brengt verschillende emoties over en dient verschillende functies, zoals groeten, bedanken of verontschuldigen. Gelukkig verwachten ze niet dat buitenlanders al deze complexe betekenissen en vormen kennen.
Enkele weken later leerde ik tijdens een training dat status en hiërarchie uiterst belangrijk zijn in de Japanse bedrijfscultuur. Dit komt niet alleen tot uiting bij het buigen. Mijn manager vertelde me dat de Japanse gasten met een hogere sociale status niet de voorkeur geven aan een kamer die op een lagere verdieping ligt dan de andere Japanse gasten. De reisleider is bijvoorbeeld iemand die voor de groep werkt, dus hij/zij mag geen kamer op een hogere verdieping hebben.
Terugkijkend naar mijn ‘grappige’ ervaring, heb ik het goed gedaan door mee te buigen met de twee Japanse vrouwen bij de Front Office. Ondanks het feit dat de Japanners niet verwachten dat je alle fijne kneepjes van het vak kent, toon je met een kleine buiging vanuit de middel respect en waardering voor hun cultuur en geloof. Gelukkig was dit precies wat ik op dat moment besloot te doen. Wie had ooit gedacht dat ik op Malta zoveel van de Japanse cultuur zou leren!
